Многумина од нас направија јасни планови за тоа како оваа година ќе влезат во сала и напорно ќе вежбаат за подобар изглед, но како и секоја година волјата трае премногу кратко. Една студија направена на глувци, ќе ни се смее на прашањето зошто е тоа така.

И покрај сите наши намери да ги изгубиме килограмите кои ги качивме за време на празниците, секогаш плановите не одат во вистинска насока. Плановите за вежбање неретко излегуваат од игра уште пред да заврши јануари.

Во една студија објавена во списанието „Cell Metabolism“, американските истражувачи открија дека диетата и допаминот (еден од хормоните за среќа), можат да бидат фактор за нашата мотивација.

Истражувачите од Националниот институт за дијабетес и бубрежни заболувања во Мериленд, истражувале зошто дебелите глувци немаат тенденција да се движат. Се прашувале дали мрзеливоста е последица од прекумерната тежина или е нешто друго во прашање.

„Ако погледнете во дебелото глувче, можете да истражувате многу различни нешта, но она што е навистина очигледно е тоа што глувчето не се движи многу, туку цело време седи во аголот”, вели водечкиот истражувач Алексеј Кравиц за Дојче Веле.

„Откако ќе утврдите дека движењето на глувчето не е зависно од неговата тежина, почнувате да размислувате за неговиот мозок. И тука е одговорот. Во секој нервен систем се наоѓа допамин. Допаминот е интересен молекул кој е вмешан во голем број различни мозочни функции”.

„Можете насекаде да прочитате за влијанието на допаминот врз човековото однесување кон исхраната, но она што не се гледаше беше: Која е врската помеѓу допаминот и движењето со таква тежина?”

Сличности со Паркинсова болест

Постои уште една причина за Кравиц да смета дека допаминот е можеби клучот: налозите од претходните истражувања за Паркинсовата болест кои се предизвикани од недостаток на допамин во мозокот откриени уште кога започнал да спроведува студии за дебелината. Тој бил изненаден од сличностите помеѓу однесувањето на дебелите глувци и Паркинсовата болест.

Тимот го хранел глушецот 18 недели со високо калорична храна богата со масти. Во четвртата недела глушецот престанал да се движи со исклучок кога тоа го правел доста споро. Тимот одлучил да испита шест различни делови од системот на допамин во мозокот, од самиот нормален допамин до допаминските рецептори и неговите варијанти.

Тие откриле дека дебелите, неактивни глувци имале далеку помалку Д-2 рецептори во активна состојба. Рецепторите дејствуваат како радио антени ко подигаат хемиски сигнали, така што клетките – во овој случај нервните клетки – може да дејствуваат на нив.

Исхрана и однесување

„Морам да истакнам дека тоа е студија направена на глувче, што е многу важно кога станува збор за обид да се извлечат заклучоци за здравјето на луѓето”, вели Кравиц.

„Мислам дека главната работа за мене е тоа што успеав да наидам на разбирање кај луѓето за тоа зошто е толку тешко да се промени нивото на активност, особено кај луѓето со прекумерна телесна тежина. Мислам дека секој кој се придржува на нов режим на исхрана, особено со салата, знае колку е тешко да остане во чекор со него”, додава тој.

Во блиска иднина истражувачите планираат спроведување на студии за тоа како нездравата исхрана влијае на допаминската сигнализација. Сепак, што и да се открие, најважниот аспект секогаш ќе биде во разбирањето и однесувањето на поединецот.

Поддржете ја нашата работа: