Сега, можеби повеќе од кога било, инженерите и научниците земаат инспирација од природата кога развиваат нови технологии. Ова важи и за најмалата летечка структура што луѓето ја изградиле до денес.
Инспирирани од начинот на кој дрвјата, како некои јавори, ги расфрлаат своите семиња користејќи го и најслабото струење на воздухот, истражувачите развиле низа мали летечки микрочипови. Најмалиот едвај поголем од зрно песок.
Овој летачки микрочип или „микрофлаер“ го фаќа ветрот и се врти како хеликоптер додека паѓа кон земјата.
Микрофлаерите, дизајнирани од тим од Универзитетот Нортвестерн во Илиноис, можат да бидат преполни со ултра-минијатурна технологија, вклучувајќи сензори, извори на енергија, антени за безжична комуникација, па дури и вградена меморија за складирање податоци.
Тимот инженери сака да дизајнира уреди што ќе останат во воздух што е можно подолго, што ќе им овозможи максимално собирање на релевантни податоци.
„Нашата цел е да додадеме крилести електронски системи од мал обем, со идеја дека нивните способности ќе ни овозможат да дистрибуираме високофункционални, минијатуризирани електронски уреди за следење на контаминацијата на воздухот, надзор на населението или за следење на некои болести“, вели Џон Роџерс, кој го предводи развојот на новиот уред.
Кога микрофлаерот паѓа низ воздухот, неговите крилја се конструирани да создадат бавно, стабилно ротационо движење.
“Мислиме дека ја победивме природата. Барем во тесна смисла дека успеавме да изградиме структури што паѓаат со постабилни траектории и со побавни терминални брзини од слични семиња што од растенија или дрвја”, вели Роџерс.
Роџерс верува дека овие уреди потенцијално би можеле масовно да се расфрлаат на небото и да ги следат напорите за санација на животната средина по излевање на нафта или да го следат нивото на загадување на воздухот на различни височини.
Лабораторијата на Роџерс веќе разви електроника која е способна да се разградува во вода откако веќе не е корисна, за да не се создаде нов потенцијален загадувач на планетата.
„Ние изработуваме такви физички преодни електронски системи користејќи разградливи полимери, компостибилни проводници и чипови со интегрирано коло што се раствораат и кои природно исчезнуваат во еколошки бенигни крајни производи кога се изложени на вода“, вели Роџерс.
