Голем вид птица којашто не летала живеела среќно на Маурициус, стотици години пред да пристигнат првите морнари со чии бродови на островот пристигнале и огромен број свињи и стаорци. До 1960-тите, автохтоните видови на островот биле уништени.
Додо била релативно лесен плен за луѓето, но и за животните што морнарите ги донеселе со себе на островот. Птицата последен пат била видена во дивината во 1662 година. Од додо останале само не многу прецизни уметнички цртежи, неколку остатоци и секако, мудриот Додо, овековечен на страниците на Алиса во земјата на чудата од Луис Керол.
Научниците поминаа години обидувајќи се да пронајдат добро сочувана птичја ДНК пред конечно да успеат да искористат примерок од Природонаучниот музеј во Копенхаген. Професорката по микробиологија Бет Шапиро од Универзитетот во Санта Круз изјави дека нејзиниот тим наскоро ќе го објави целосниот ДНК примерок од изумрената птица.
„Геномот на додо е целосно секвенциониран. Транскриптот на геномот сè уште не е објавен, но тој веќе постои“, рече таа.
Сепак, научникот предупреди дека ќе биде тешко да се оживее птицата.
„Да речеме дека имаме клетка и таа живее во петриева чинија во лабораторија и јас ја организирам да има додо ДНК во неа. Но тогаш како да ја претворам оваа клетка во живо животно што дише? Начинот на кој можеме да го направиме тоа е клонирање Истиот пристап. Се користеше за да се направи овцата Доли. Но, не знаеме како да го направиме тоа со птиците поради сложеноста на нивниот репродуктивен систем“, објасни таа. Значи, на клонирањето птици му треба поинаков пристап, што е главна пречка за враќање на додото.
Етимологијата на зборот „додо“ не е точно одредена, но се претпоставува дека името на овој вид потекнува како пејоратив. Се поврзува со холандските зборови dodoor (мрзливи) и walghvogel (невкусно пиле), поради невкусното месо. Според некои извори, зборот „додо“ потекнува од португалскиот збор doudo, што значи „будала“ или „луд“, поради неговиот бестрашен однос пред ловците – што, иронично, можеби довело до негово брзо изумирање.
Маврискиот додо бил висок околу еден метар и можел да теже од 10 до 18 килограми. Според неколкуте преживеани цртежи, птицата имала кафено-сиви пердуви, жолти нозе и црн, жолт или зелен клун.
Студиите на ДНК покажаа дека најблиските роднини на додо се, исто така, изумрената Осамена птица од Родригез и еден вид сè уште жив гулаб од Југоисточна Азија – чија ДНК би била вклучена во клонирањето доколку се случи.
