Научниците речиси секој ден бележат моќни ерупции, проследени со исфрлање на факели и коронална маса.
Ерупциите на Сонцето се случуваат редовно додека минуваат низ периоди на висока и ниска активност, во циклуси кои траат приближно 11 години и самите по себе не се чудесни. Сепак, Сонцето исфрла факели и коронални масовни исфрлања речиси секој ден во 2022 година, од кои некои беа најмоќните ерупции што може да се случат на нашата ѕвезда.
Сегашната активност е значително повисока од официјалните прогнози на НАСА и НОАА за тековниот соларен циклус, а сончевата активност постојано ги надминуваше прогнозите во септември 2020 година, пишува National Geographic.
Сончеви циклуси
Сончевите циклуси имаат огромно влијание врз Сончевиот систем, но ние имаме релативно малку знаење за нив. Научниците веруваат дека тие веројатно се поврзани со сончевото магнетно поле. И дека на секои 11 години магнетните полови на Сонцето ротираат, т.е. дека северот станува југ и обратно. Оваа ситуација се совпаѓа со она што е познато како сончев максимум, кога Сонцето испушта најмногу блесоци и коронални маси и има најмногу дамки.
После тоа доаѓа периодот на смирување на активностите, а потоа повторно започнува периодот на соларниот максимум. И како што тврдат научниците, нашата ѕвезда е во таа фаза, 25-та по ред откако почнавме да снимаме.
Циклусите на активност се карактеризираат и предвидуваат врз основа на еден фактор, а тоа е бројот на сончевите дамки. Тоа се таканаречените „привремени области“ во кои магнетните полиња се особено силни, што поттикнува ерупција на факели и коронални маси. Овие точки ги гледаме како темни дамки бидејќи магнетното поле го инхибира протокот на топла плазма, која по ладењето станува потемна од околината.
Соларниот физичар, Скот Мекинтош, од американската Национална управа за океани и атмосфера верува дека предвидувањето на сончевите циклуси врз основа на бројот на сончеви дамки не е најдобриот модел.
„Циклусот на сончевите дамки не е примарна работа. А, во учебниците и во научната заедница тој е претставен како главен индикатор“, рече Мекинтош.
Тој додаде дека примарниот циклус за проучување е циклусот Хејл – 22-годишен магнетен циклус. И тој објасни дека циклусите на сончевите дамки се само дел од таа поголема слика.
Циклусот Хале бил откриен на почетокот на 20 век од американскиот астроном, Џорџ Илери Хале. Се состои од два циклуса на сончеви дамки кои траат 11 години – времето потребно за двапати да се заменат половите и да се вратат во првобитните позиции.
