Природата многупати се покажала како безмилосна, а еден од најдобрите примери за тоа е ерупцијата на Везув во 79 година од нашата ера. Истражувачите сега ја создадоа најреалната реконструкција на споменатиот настан во видео кое трае 8 минути.
Помпеја првпат била основана веројатно во 7 век п.н.е., и постоела следните 700 години. За тоа време, народите како Самните, Грците, Етрурците и Римјаните се менувале на нејзините улици. Токму овој бил сведок на нејзиното паѓање и конечно уништување, по ерупцијата на Везув во 79 година од нашата ера. Покрај овој град, уништени се и блиските Херкуланеум и Стабија, а слојот од пепел што ги покрива ја „запечатил“ нивната историја и денес им овозможува на научниците да ги научат и најмалите детали од секојдневниот живот на нивните жители.
Нешто слично се случувало и претходно …
Четири илјади години пред тоа, вулкански конус од Неаполскиот залив го излеа „сиот свој бес“ на мало село од бронзеното време кое го закопа под ќебе од пепел во ерупција многу слична на онаа што се случи во 79 година од нашата ера. Иако оваа катаклизма не беше запаметена или забележана на ниту еден материјал.
Во следните векови, помалите земјотреси, а понекогаш и исфрлањето на пепелта не ги потресоа многу жителите на овој древен град. Во февруари 62 н.е., се случи земјотрес кој предизвика големи штети на Помпеја и другите блиски градови, а потресите продолжија да се повторуваат и после ова со помал интензитет. Затоа, може да се каже дека тие речиси се навикнаа на ова, а нивните животи се одвиваа сосема нормално.
Градот сè уште се обновувал кога бил уништен на 24 август 79 година од нашата ера. – или на 24 октомври, како што веруваат повеќето експерти денес – се случи катастрофална ерупција, при што загинаа илјадници луѓе и беа закопани во пепел и камења фрлени од вулканот.
Иако по два дена темнина и катаклизма, сонцето повторно изгреа и активноста на Везув стивна – Помпеја беше уништена. Локалитетот тогаш бил изгубен повеќе од 1.500 години, сè додека не започнале првите археолошки ископувања во 1748 година од страна на шпанскиот инженер Роко Хоакин де Алкубиер.
