Но џиновските планети Јупитер и Сатурн се многу попроблематични за научниците, со оглед на тоа дека немаат мерливи цврсти површини и се прекриени со дебел слој од облаци, што оневозможува директно визуелно мерење со вселенски сонди. Сатурн претставува дури и поголем предизвик за научниците, бидејќи е познато дека различни делови од оваа жешка топка од водород и хелиум ротираат со различна брзина, додека ротационата оска и магнетниот пол се израмнети.
Новата метода осмислена од д-р Равит Хелед од Универзитетот во Тел Авив, што неодамна беше објавена во списанието „Nature“, предлага ново одредување на ротациониот период на Сатурн и дава увид во внатрешната структура на оваа планета, како и начинот како е формирана. Методата се базира на измереното гравитационо поле на Сатурн и на уникатниот факт дека оската исток-запад на оваа планета е пократка од оската север-југ.
Според новата метода, денот на Сатурн трае 10 часа, 32 минути и 44 секунди. Кога научниците ја примениле оваа метода на Јупитер, чиј ротационен период е веќе добро познат, добиените резултати биле идентични со оние добиени со стандардните мерења, што ја одразува нејзината веродостојност и прецизност.
„Со години научниците имаат потешкотии да извршат прецизно мерење на ротацијата на Сатурн. Во последните две децении, за стандарден ротационен период на Сатурн беше прифатено мерењето од „Војаџер 2“ во 1980 г. – 10 часа, 39 минути и 22 секунди. Но кога вселенското летало Касини слета на Сатурн 30 години подоцна, измерениот ротациониот период беше за осум минути подолг. Оттогаш, прашањето за ротациониот период на Сатурн остана отворено, а во последните неколку години имаше неколку теориски обиди да се утврди истиот“- вели докторот.
Методата на Хелед се базира на статистички оптимизирана метода која вклучува неколку решенија. Прво, решенијата треба да ги репродуцираат забележливите својства на Сатурн (во рамките на нивната променливост): масата и гравитационото поле. Потоа, истражувачите ги споиле овие информации во потрага по ротационен период во кој се обединуваат најмногу решенија.
Изведената маса од јадрото на планетата и масата на тешките елементи што ја сочинуваат нејзината градба, како карпите и водата, се под влијание на ротациониот период на планетата.
„Не можеме потполно да ја разбереме внатрешната структура на Сатурн без точно да го одредиме ротациониот период. Познавањето на составот на Сатурн обезбедува информации општо за формирањето на џиновски планити како и за физичките и хемиските својства на соларната небула од која се формирал соларниот систем.
Ротациониот период на една џиновска планета е фундаментално физичко својство и нејзината вредност влијае на многу аспекти од физиката на овие планети, вклучувајќи ја нивната внатрешна структура и атмосферската динамика“- вели д-р Хелед.
Истражувачите се надеваат дека оваа метода ќе ја применат и за други гасни планети во сончевиот систем како Нептун и Уран. Нивната техника во иднина би можела да се примени и за проучување на гасни планети што орбитираат околу други ѕвезди