Анализата на антички тела пронајдени на едно познато археолошко наоѓалиште го потврдува постоењето на софистицираната култура на касапење на човекови остатоци, според научниците од Природонаучниот музеј, Универзитетскиот колеџ во Лондон и неколку шпански универзитети.
Ископувањата во познатата пештера Гоф во Сомерсет завршиле во 1992 година, но истражувањата на човековите коски продолжиле до денес. Ископувањата од ова археолошко наоѓалиште откриле интензивно преработени човекови коски кои се помешале со многуте искасапени остатоци од големите цицачи, како и со различни видови на артефакти од камен и слонова коска.
Со помош на нова техника со радиојаглеродно датирање, научниците откриле дека остатоците биле депонирани за краток временски период, можеби за време на серија на сезонски окупации, пред околу 14.700 години.
„Човековите остатоци се предмет на проучување на повеќе истражувања. Во претходните истражувања утврдивме дека кранијалните остатоци биле внимателно модифицирани за да се направат чашки. Меѓутоа, за време на ова ново истражување идентификувавме досега најголем степен на човекова модификација. Пронајдовме несомнени докази за отстранување на месото, на екстремитетите, кршење на коските или напукнување, како и џвакање“, вели главниот истражувач д-р Силва Бело.
Присуството на траги од човекови заби на многу од коските обезбедува непобитни докази за канибализам. Овие докази укажуваат дека канибализмот бил дел од погребалните практики на луѓето од „Магдаленскиот период“, кои вклучувале употреба на черепот како чашка.
„Овој период се карактеризира со извонредна реткост на погребување, поради што често се откриваат човекови остатоци измешани со отпад на многу наоѓалишта. Понатамошните истражувања ќе помогнат да се утврди дали канибализамот во овој случај е регионален (бил застапен само таму) или пак бил широко распространет во тој период.
Истражувањето е објавено во „Journal of Human Evolution“.
