Со цел да се процени ефективноста на стратегиите за избегнување на големи собири или преполни области и да се скрати ширењето на „COVID-19“ во Јапонија, јапонските научници развија стохастички модел на пренесување со тоа што го проширија епидемиолошкиот модел подложен-заразен-отстранет (SIR) со дополнително моделирање на индивидуалната акција за тоа дали да се држат настрана од преполните области.
Тие ја поделија популацијата на три оддели: Подложни, заразени, отстранети
Подложни транзиции кон Инфицирани секој час со веројатност утврдена според односот на Инфицирани и метежот на подрачјето. Целокупната површина се состои од три зони: преполна зона, средна зона и неоткриена зона, со различни веројатности за инфекција карактеризирана со бројот на собрани луѓе таму.
Времето кое го поминува секој човек во преполната зона е ограничено за 0, 2, 4, 6, 7, и 8 часа, а времето поминато во средната зона се продолжува соодветно.
Симулацијата покажа дека бројот на заразени и отстранети ќе се зголеми брзо доколку нема намалување на времето поминато во преполната зона.
Од друга страна, стагнантен раст на Инфицирани може да се забележи кога времето поминато во преполната зона е намалено на 4 часа, а растот на бројот на заразени ќе се намали и ширењето на инфекцијата постепено ќе попушти ако времето поминато во преполната зона е дополнително намалена на 2 часа
Научниците заклучоци се дека ширењето на инфекција постепено ќе се намалува на времето поминато во преполната зона на помалку од 4 часа.
Значи, ова истражување потврдува дека забраната за собирање на луѓе направена од повеќето земји е одлична стратегија за да се запре ширењето на „COVID-19“.
