Повеќе за двете нови честички на CERN


Големиот Хадронски Судирач  (LHC) во близина на Женева, Швајцарија, е вистинска пињата за честички : Масовната подземна машина забрзува два снопа на протоните речиси со брзината на светлината и ги судира еден со друг. Судирањето на протоните, со толку многу енергија, создава многу нови честички.

Еден од експериментите на „LHC“, познат како „LHCb“, идентификувал две честички кои досега биле непознати. Новите честички се познати како „Xi_b’ “ и „Xi_b * “ и секоја се состои од три кваркови. Кварковите се верува дека се основни честички, што значи дека не се составени од помали честички. Протоните, клучната состојка во атомите, исто така, се состојат од три кваркови.

„Xi_b’ “ и „Xi_b * “ се составени од еден долен кварк, еден страничен  кварк и еден кварк на дното (исто така познат како „убав“ кварк).  Други честички со истата кварк комбинација беа забележани на „LHC“ во 2012 година, како и од страна на експериментите на  Националната акцелераторска лабораторија „Ферми“ во 2007 година.

Што е она што ги прави „Xi_b’ “ и „Xi_b * “ посебни? Кварковите содржани во нив имаат различни “спинови” –  важна особина на честичките која  вклучува број и насока. Разликите во  спиновите на кварковите  ги прави двете честички посебни, дури и ако тие ја содржат истата комбинација на кварк типови.

Разликите во спиновите, исто така,  им даваат на „Xi_b’ “ и „Xi_b* “ малку различни маси, што е од суштинско значење за нивното откривање. Всушност, „ако [Xi_b’-] беше само малку посветла, ние не би ја забележале“, велат истражувачите.

Досега, новите честички се чини дека се однесуваат на начинот кој физичарите го предвиделе. Тие ги обележале сите честички кои би требало да имаат различни комбинации на кваркови . Ова е дел од Стандардниот модел – теорија на физиката на честичките, која  истакнува како функционира Универзумот.

Научниците велат потврдувањето на  постоењето на сите честички во Стандардниот модел е првиот чекор во потрага по физика што оди надвор од Стандардниот модел  и ги  крши правилата. Истражувањето е достапно на интернет, како и во списанието„ Physical Review Letters“.

Поддржете ја нашата работа: