Топлината и звукот можат да се контролираат со магнети

И топлината и звукот се израз на иста форма на енергија (квантно-механички), па секоја сила што може да ја контролира едната, може да ја контролира и другата.

Во суштина, топлината претставува вибрирање на атомите и се пренесува преку материјалите со вибрирање. Колку потопол е материјалот, толку побрзо атомите вибрираат. Звукот, исто така претставува вибрирање на атомите. Како што зборуваме, гласните жици го компресираат воздухот создавајќи вибрации кои патуваат и ги примаме како звук во ушите.

Истражувачите од Државниот Универзитет во Охајо открија како да ја контролираат топлината со магнетно поле. Тие опишуваат како магнетното поле, со груба големина колку онаа на медицинската магнетна резонанца , за 12% ја намалило количината на топлината низ полупроводник.

Ова истражување е првото кое докажува дека акустичните фонони – елементарни честички кои пренесуваат и топлина и звук, имаат магнетни својства. Името фонон звучи многу слично на фотон, а тоа е така бидејќи научниците сметаат дека се роднини. Фотоните се честици од светлина, а фононите од топлина и звук.

„Ова откритие му дава нова димензија на нашето знаење за акустични бранови. Покажавме дека можеме магнетски да управуваме со топлината. Со доволно силно магнетно поле, би требало да можеме да управуваме и со звучните бранови“, велат истражувачите.

Импликација: Во материјалите како стакло, камен, пластика, односно материјали кои не се конвенционално магнетни, топлината може да се контролира со магнет, ако имате доволно моќен магнет. Овој ефект би бил незабележлив кај металите кои пренесуваат толку многу топлина преку електроните што топлината која ја носат фононите би била незначителна во споредба.

Нема да има практична примена на ова откритие во брзо време бидејќи такви магнети како тој користен во истражувањето (7 тесли), постојат само во болниците и лабораториите, и полупроводникот треба да се олади на -268 степени Целзиусови (многу блиску до апсолутната нула) за движењето на атомите во материјалот да се забави доволно за да можат да се детектираат движењата на фононите.

Истражувањето е објавено во списанието “Nature Materials“.

Поддржете ја нашата работа: