Псилоцибинот, активното психоделично соединение во таканаречените „Волшебни печурки“ (Psilocybe semilanceata), има неверојатни ефекти врз човечкиот мозок. Се разбира, тука се очигледните халуцинации, но од интерес за научниците е неговата потенцијална ефикасност како антидепресив.
Неодамнешно испитување покажа дека псилоцибинот бил подеднакво ефикасен во справувањето со депресијата, како најчесто препишуваните антидепресивни лекови. Има навестувања дека психоделичните лекови можат да предизвикаат нервни адаптации, сепак, што всушност му прави псилоцибинот на мозокот и колку траат ефектите, не е точно јасно.
Истражувачите сега го испитале ова кај глувци и откриле дека соединението предизвикало непосредно, долготрајно зголемување на невронските врски по само една доза. Тоа е откритие што може да помогне во објаснувањето на антидепресивните ефекти на псилоцибинот, според тимот.
„Ние не само што забележавме 10 проценти зголемување на бројот на невронски врски, туку и тие беа во просек околу 10 проценти поголеми, така што врските беа и посилни“, вели неврологот Алекс Кван од Универзитетот Јеил.
За депресијата често се смета дека е поврзана со невротрансмитерот серотонин, хормон кој помага да се пренесуваат сигнали помеѓу регионите на мозокот. Дејството на псилоцибин (и други серотонергични психоделични лекови, како ајахуаска и мескалин) е исто така силно поврзано со серотонинот. Ова ги натера научниците да го истражат потенцијалот на габите како антидепресиви и се чини дека резултатите се неверојатни.
Со оглед на тоа што некои медикаменти често пати имаат непријатни несакани ефекти, психоделичните лекови можат да отворат нови патишта за лекување на депресијата. Но, секако, не пред да разбереме што точно овие соединенија му прават на мозокот на цицачите.
За таа цел, тим истражувачи предводени од неврологот Линг-Кјао Шао од универзитетот Јеил се обидоа да ги набудуваат ефектите на псилоцибинот врз мозокот на глувците.
Тие ги поделиле лабораториските глувци во три групи. На едната не ѝ било дозирано ништо друго освен солена вода, како контролна група. Втората, група била дозирана со анестетик кетамин, друг лек за кој се покажа дека има изненадувачки антидепресивни придобивки. Последната група била дозирана со псилоцибин. Истражувачите потоа користеле микроскоп со ласерско скенирање за да ги следат промените на мозокот во сите три групи во траење од еден месец.
Во споредба со контролните, групата третирана со псилоцибини имала изразено зголемување на нервната структура, наречена дендритични израстоци. Ова се мали испакнатини што можат да се најдат на дендритите на невронот и тие играат клучна улога во преносот на електричните сигнали во мозокот и синаптичката пластичност.
Ефектот на псилоцибин врз дендритите кај глувците е неверојатен. Во споредба со групата третирана со солена вода, може да се забележи зголемување на густината и големината на дендритите во рок од само 24 часа од приемот на една доза, и опстојувала во текот на следните неколку дена. Седум дена по дозата, околу половина од новите израстоци сè уште биле таму. Една третина од нив опстанале и по 34 дена од третманот.
Интересна била и распределбата на новите дендритни израстоци. Некои дендрити ги задржале сите нови форми, додека други целосно ги изгубиле. Нејасно е што значи ова во овој момент.
За понатамошно испитување на резултатот, истражувачите дозирале втора група глувци, ги жртвувале 24 часа подоцна и ги расекле мозоците за да ги избројат дендритичните израстоци. Тоа ја потврдило способноста на псилоцибинот да поттикне раст на нови нервни израстоци во мозокот на глувците.
Конечно, кога станува збор за ефектите во однесувањето, групата глувци под влијание на псилоцибинот се чинело дека можат подобро да се справат со стресот. Кога се ставаат во стресна ситуација – лесни електрични удари на стапалото – експерименталната група покажала поголема способност за бегство и зголемена активност на невротрансмитерот.
Ефектот бил сличен на оној на кетамин врз густината на дендритичниот скелет, што сугерира дека брзото структурно ремоделирање на невроните може да биде клучно за лекови кои имаат брзи антидепресивни ефекти, како што се кетамин и серотонергични психоделични лекови.
„Беше вистинско изненадување да се видат такви трајни промени од само една доза на псилоцибин“, изјавил Кван.
„Овие нови врски може да бидат структурните промени што мозокот ги користи за складирање на нови искуства“, додал тој.
Извор: Неурон
Претходно, истражувачки тим од Лондон утврди дека псилоцибинот има докажано антидепресивно дејство врз организмот на човекот.
