Колку повеќе ја разбираме Алцхајмеровата болест, толку побрзо можеме да работиме на подобар третман, што го прави важно откривањето на четири различни подвидови на мозочни заболувања.
Користејќи алгоритми за машинско учење обучени за скенирање на мозокот на 1143 луѓе со здрав мозок или мозок погоден од Алцхајмерова болест, научниците идентификуваа четири различни начини на кои протеините се мешаат меѓу невроните.
Протеините Misshapen tau се тесно поврзани со развојот и прогресивноста на Алцхајмеровата болест, но се сметаше дека моделот на заплеткување на тау во мозокот е повеќе или помалку ист кај сите кои ја имаат оваа болест.
„Идентификувавме четири јасни модели на патологија на тау, кои станаа јасни со текот на времето“, вели неврологот Оскар Хансон од Универзитетот Лунд во Шведска.
„Преваленцата на подгрупите варираше помеѓу 18 и 30 проценти, што значи дека сите овие варијанти на Алцхајмерова болест се прилично чести и дека ниту една не доминира како што претходно мислевме”.
Првата варијанта, откриена во 33 проценти од случаите, гледа како тау се шири главно во темпоралниот лобус и влијае на меморијата на пациентот. Вториот, пронајден во 18 проценти од случаите, се шири на други делови на церебралниот кортекс – проблемите со меморијата се поретки, но се забележуваат потешкотии во планирањето и извршувањето на акциите.
Третата варијанта, пронајдена кај 30 проценти од сите случаи, е кога тау се шири во визуелниот кортекс (се користи за обработка на видот) – пациентите имаат проблеми со ориентација, проценка на далечина и препознавање на формата. Четвртата и последна варијанта, забележана во 19 проценти од случаите, се шири асиметрично во левата хемисфера на мозокот и влијае на обработката на јазикот.
„Сега имаме причина повторно да го процениме концептот на типична Алцхајмерова болест, и на долг рок, методите што ги користиме за да ја процениме прогресијата на болеста” – велат научниците.
Алцхајмеровата болест е веќе водечка форма на деменција во светот, а бројот на пациенти продолжува да расте нагло со стареењето на популацијата. Знаеме дека предизвикува трајно губење на невроните, но сè уште не е точно јасно зошто се случува ова – и сè уште нема познат лек.
