Алатка за хирушки интервенции инспирирана од октопод

.
Роботскиот екстремитет – исто како и октоподот, нема цврст  скелет, може да се витка, да се истегнува и по потреба да преминува од флексибилна во цврста состојба. Движења се управувани од делови кои се надувуваат, а цврстина се обезбедува од една централно поставена цевка што содржи специјално одбран зрнест медиум – кафе.

Овој дизајн – кој беше претставен во списанието „Bioinspiration and Biomimetics“ е продукт на заеднички проект на ЕУ наречен „Stiff-Flop“. Трудот е дело на инжинерите од Италија – еден од дванаесетте тимови кои се дел од овој конзорциум кој е координиран од Кингс колеџ Лондон.

Истражувачите се надеваат дека уредот ќе може да се користи кај „минимално инвазивните хирушки интервенции“ – операции кои се изведуваат преку минимални отвори на телото.

Доктор Томазо Ранзини и неговите соработници од Школата за напредни студии „Санта Ана“ во Пиза , кои го изработиле прототипот, велат дека со користење на роботската рака, ќе може да се намали бројот на инструменти што се користат при една операција и да се поедностави интервенцијата. Екстремитетот би можел, на пример, да се „пробие“ до таргетираниот дел во телото, а потоа со издолжување на еден свој дел да ги држи органите настрана, додека другиот дел од екстремитетот оперира.

Сегашниот прототип е со должина од 14 см и широчина од 3 см. Поделен е на три дела. Должината на секој од деловите се раководи преку три цилиндрични комори, кои може да се напумпаат со воздух до различен степен, со што се овозможува издолжување или виткање на екстремитетот. Во средината се наоѓа друга комора, која е исполнета со крупно мелено кафе. Кога воздухот ќе се истисне од комората, зрната се „заглавуваат“ едни во други, со што раката станува поцврста.

Инжинерите за работика се импресионирани од овој концепт и можностите за негова имплементација, но нагласуваат дека сепак треба уште да се доработи пред да биде спремен за операционите сали.


Поддржете ја нашата работа: