Научниците од Универзитетот во Манчестер открија присуство на микропластика во репродуктивниот систем на морските желки. Ова откритие предизвикува загриженост за потенцијалните последици врз нивното размножување и опстанок.
Широко распространета контаминација
Истражувањата покажуваат дека сите седум видови морски желки имаат микропластика во нивните органи за варење. Ова укажува на глобална распространетост на пластичното загадување во океаните.
Извори и видови на микропластика
Најчесто пронајдените честички се синтетички влакна, кои можат да потекнуваат од облека, цигаретни филтри, јажиња или рибарски мрежи. Овие микроскопски честички се помали од 5 милиметри и лесно се внесуваат преку загадена вода или храна.
Потенцијални последици врз здравјето на желките
Иако малата големина на микропластиката овозможува нејзино поминување низ дигестивниот систем без блокади, постои загриженост дека овие честички можат да носат контаминанти, бактерии или вируси. Ова може да влијае на клеточно или потклеточно ниво, што бара понатамошни истражувања.
Географска распространетост на загадувањето
Најголема концентрација на микропластика е забележана кај желките во Медитеранот, што е во согласност со претходните истражувања кои покажуваат повисоки нивоа на загадување во оваа област во споредба со Атлантскиот и Пацифичкиот Океан.
Заклучок
Ова откритие е јасен показател за итната потреба од подобро управување со глобалниот отпад и намалување на пластичното загадување. Заштитата на морските желки и нивните живеалишта е од клучно значење за одржување на здрави и продуктивни океани за идните генерации.
