Научниците од Универзитетот Тулејн развиле нов лек кој претставува побезбедна алтернатива на морфинот, за користење во медицински цели.
Истражувачите откриле дека синтетската варијанта на ендоморфинот – хемикалија која природно се создава во организмот, има исто аналгетско дејство како и морфинот. Покрај тоа, овој медикамент нема ниеден од несаканите ефекти кои се јавуваат кај опојните аналгетици, како што е на пример можноста за создавање на зависност.
Опојните аналгетици често се користат за третирање на јаки и хронични болки. Покрај нивната способност да предизвикуваат зависност, со време пацентите развиваат и толеранција на овие лекови, што често може да доведе до предозирање. Предозирањето може да предизвика пореметување во моториката, како и потенцијално смртоносна депресија на респираторниот систем.
Спротивно на ова, истражувачите откриле дека синтетичкиот ендоморфин, кај глувци предизвикува слично аналгетичко дејство како морфинот, но без несаканите ефекти.
Тестирањата покажале дека нивната варијанта на ендоморфин има исто или поголемо аналгетско дејство од морфинот, без да предивика значително намалување на дишењето кај глувците. За разлика од ова, кога им била дадена слична доза морфин, кај животните била забележана значителна респираторна депресија.
Исто така, кај глувците кои добиле ендоморфин, не биле евидентирани проблеми со моторната координација, иако тоа може да се забележи кај животни кои примиле морфин. Синтетичкиот ендоморфин, исто така предизвикува далеку помала толеранција од морфинот.
За да утврдат дали новиот лек создава зависност, истражувачите направиле неколку тестови, со кои, како што велат, може да се предвиди можноста за зависност од лекот кај човекот. Тестирањата покажале дека за разлика од морфинот, оваа варијанта на ендоморфин не создава зависност.
Засега, овие наоди се добиени од тестирања вршени на глувци, но добиените резултати се охрабрувачки и истражувачите се надеваат дека со клинички тестирања на луѓе ќе можат да започнат во текот на следните две години.
Резултатите од истражувањето се објавени во „Neuropharmacology“.
