Новото истражување сугерира дека кето диетата може да нè изложи на ризик од срцеви заболувања, мозочен удар, дијабетес тип 2 и болест на нервозно дебело црево.
Студијата е мала, но резултатите може да ги натераат луѓето двапати да размислат дали кето диетата вреди да се мачат.
Водени од истражувачите од Универзитетот во Бат (UoB) во Обединетото Кралство, тимот побара 53 здрави возрасни лица да практикуваат една од трите диети во период од 4 до 12 недели: кетогена (кето) диета со ниски јаглехидрати, диета со низок шеќер или диета со умерена количина шеќер и јаглехидрати.
Тие откриле дека кето диетата го зголемува холестеролот, ги намалува добрите цревни бактерии и ја намалува способноста на телото да толерира шеќери, префрлајќи го изворот на енергија на телото од гликоза на масти.
И диетата со малку шеќер и кето диетата довеле до губење маснотии без да влијае на нивото на физичка активност на луѓето. Се чини дека луѓето кои се надеваат да постигнат послабо тело е подобро да ги исфрлат додадените шеќери, а не јаглехидратите од нивната исхрана.
„Кетогената диета е ефикасна за губење маснотии, но доаѓа со различни метаболички и микробиомски ефекти кои можеби не одговараат на сите“, објаснува физиологот Дилан Томпсон од UoB.
„Спротивно на тоа, ограничувањето на шеќерот ги поддржува владините упатства за намалување на внесот на слободен шеќер, промовирајќи губење на маснотии без очигледни негативни влијанија врз здравјето“.
Оние кои биле на кето диета консумирале помалку од 8 проценти од нивните калории од јаглехидрати. Диетата со малку шеќер вклучуваше помалку од 5 проценти од внесот на енергија од слободните шеќери – оние кои се додаваат во храната и пијалоците или се присутни во овошните сокови, сирупите и медот.
Тие беа споредени со контролна диета со умерени шеќери и јаглени хидрати, каде што слободниот шеќер придонесува со околу 18 проценти од внесот на енергија.
До четвртата недела од кето диетата, разновидноста на цревните микроби кај учесниците се промени, со огромно намалување на релативното изобилство на Бифидобактерија, која можеби ја знаете како еден од хероите на пробиотиците.
Овие бактерии се потпираат на диетални влакна кои биле намалени за 40 проценти во кето диетата во споредба со умерената диета со шеќер и јаглени хидрати, а фактот дека оваа промена во екосистемот на цревата продолжила во 12-та недела од кето диетата е доказ дека диетата може да предизвика овој внатрешен хаос.
Ефектот на кето диетата врз холестеролот беше особено загрижувачки за истражувачите, додека учесниците на диета со низок шеќер всушност ги намалија своите вкупни концентрации на холестерол до 12-та недела од студијата.
„И покрај намалувањето на масната маса, кетогената диета го зголеми нивото на неповолните масти во крвта на нашите учесници“, вели научникот за исхрана на UoB, Арон Хенгист.
„Ако се одржи со години, може да има долгорочни здравствени импликации како што се зголемен ризик од срцеви заболувања и мозочен удар“.
Додека кето диетата го намалува нивото на гликоза на гладно, ја намалува и способноста на телото да се справува со јаглехидратите од оброкот, објаснуваат истражувачите.
„Со мерење на протеините во примероците на мускулите земени од нозете на учесниците, мислиме дека ова е веројатно адаптивен одговор на јадење помалку јаглени хидрати секој ден и ја одразува отпорноста на инсулин за складирање на јаглехидрати во мускулите“, вели физиологот на UoB, Хавиер Гонзалес.
Луѓето на кето диета имале зголемени нивоа на ензимот PDK4 во нивните скелетни мускули, што е забележано и кај дијабетес тип 2. Исхраната исто така го намали нивото на ензимот AMPK и протеинот GLUT4, кои играат важна улога во метаболизмот на гликозата.
„Оваа отпорност на инсулин не е нужно лоша работа ако луѓето следат кетогена диета, но ако овие промени продолжат кога луѓето повторно се префрлат на диета со поголема јаглени хидрати, тоа може да го зголеми ризикот од развој на дијабетес тип 2 на долг рок“, вели Гонзалес.
Извор: Cell Reports Medicine
